Een dagje tellen op telpost Zuidveld.

Het is vandaag zondag 9 november 2014. Na de tegenvallende trek van gisteren (waarschijnlijk te harde wind) vol goede moed weer op tijd uit bed om te gaan trektellen. Naar buiten kijkend zie ik de maan door een dun wolkendek heen schijnen. Gelukkig is het dus niet zwaar bewolkt en het waait ook minder hard dan gisteren. In het zuid-oosten zie ik de lucht zelfs al kleuren en ik denk bij mij zelf: “Op de telpost is het helder, het kan wel een mooie dag worden”.

 

Na het gebruikelijke ritueel (eten, brood smeren, koffie zetten en een bezoek aan het kleinste kamertje) op weg naar de telpost. Tegen de tijd dat ik bij de telpost aankom (07:37) is het al behoorlijk licht geworden.  Als ik met mijn telescoop in de hand uit de auto stap vliegt er een buizerd  uit een boom naast de telpost. “Zou zo maar een ruigpoot kunnen zijn”. De buizerd vliegt richting het huis ten noorden van de telpost.  Snel de telescoop er op, maar het is nog te donker om hem weer te vinden. “Zal wel een gewone zijn”.  Nog voor ik mijn tas uit de auto kan pakken zie ik al een streepje in de verte boven het Ruiten-A-kanaal. Gelukkig staat de telescoop al klaar naast de auto. Na daar snel een blik doorheen te hebben geworpen zie ik dat het om een groep kieviten gaat, “De eerste 80 zijn binnen”.

 

Terwijl ik naar de telpost loop zie ik ‘Molen 7’ naar het zuid-oosten gericht staan. Hoewel dit betekend dat ik in de wind zal moeten staan om goed uitzicht te hebben geeft mij dit toch hoop dat het vandaag beter zal trekken dan gisteren. Nog voor ik mijn tas aan het informatiepaneel kan hangen zie ik de eerste houtduiven al boven Duitsland vliegen. Met de tas nog om mijn schouder hangend loopt de teller al op naar boven de 200.

 

Snel het tafeltje klaar zetten, tikkers klaar leggen en het weer invullen op de tellijst. Dan snel weer een blik rondom. Boven Duistland blijven de houtduiven vliegen. Terwijl ik met de verrekijker een grote groep houtduiven boven de molens in de ‘Nijs-hoek’ tel, zie ik opeens boven in beeld enkele houtduiven veel dichterbij voorbij vliegen. Verrekijker weg en dan zie ik net over de grens nog veel meer houtduiven vliegen. Grote groepen vliegen nu met enige regelmaat voorbij en al snel besluit ik om één van de tikkers te gebruiken voor 100-tallen. Dit gaat zo ongeveer een uur door, waarna de teller alleen al voor de houtduiven op meer dan 4.200 staat. Hoewel dit voor veel telposten verder naar het zuiden niet veel voorstelt, is dit voor hier zeer bijzonder en een fantastisch beeld om te zien. Dan is het opeens stil. “Zullen de houtduiven op zijn?”. Ik kijk hoe laat het is en zie tot mijn verbazing dat ik pas 08:35 is. Ik heb dus nog geen uur staan tellen en toch al zoveel vogels geteld. Deze stilte gunt mij echter wel de kans om mijn 1e kop koffie voor deze ochtend te pakken.

 

Nu de houtduiventrek voorbij lijkt kan ik mijn aandacht weer op de andere soorten richten. Door al dat houtduivengeweld heb ik natuurlijk veel gemist. Af en toe nog wel een groepje vinken en spreeuwen maar verder niet veel, behalve dan nog dat groepje van 6 kruisbekken. Hoeveel houtduiven er dan ook wel mogen overvliegen, het geluid van een groepje kruisbekken weet toch altijd wel de aandacht te trekken.

 

Dan om 08:45, weer in de ‘Nijs-hoek’, een vreemd groepje ganzen richting zuid. Nu vliegen er de laatste weken elke ochtend veel foeragerende ganzen rond, maar door de verrekijker kijkend trekt dit groepje toch mijn aandacht. De telescoop er bij gepakt om beter zicht te hebben. “Wat zijn dit voor vogels? Ze hebben een trage vleugelslag en veel korte glijvluchten. Het lijken geen ganzen. De eerste 2 toch wel en nummer 3 en 4 ook ”. De rest vliegt echter wat langzamer en aangezien ik ze schuin van achteren zie kan ik er niet veel van maken “canadezen misschien of zwanen?”. Plotseling gaat het hart wat sneller slaan, “kraanvogels!”. Aangezien ze nog steeds van mij afvliegen en de afstand ondertussen steeds groter wordt kan ik mijn vermoeden niet bevestigen. “Het zal mij toch niet gebeuren dat er een groep kraanvogels langs vliegt en ik ze niet kan afmaken!”. Plotseling buigen ze af richting zuid-west en kan ik ze beter zien. 23 kraanvogels netjes in een rij vliegend zoals het hoort. Mijn dag kan niet meer stuk.

 

Het wordt weer wat rustiger en om 09:20 vind ik het tijd om er een stoel bij te pakken. Het duurt echter nog 20 minuten voor ik eindelijk de tijd neem om te gaan zitten voor mijn 2e kop koffie en een plak brood. Gelukkig houden de vaste bezoekers mij gezelschap, enkele roodborsten in de struiken en zoals gewoonlijk een paar grote zilverreigers langs de sloot. Plotseling komt er van uit het noorden een fazant aangevlogen, “die gaat op de lijst!”. Maar nee, vlak voor de telpost land deze echter achter de braamstruiken. Gelukkig maar, dat scheelt weer discussies.

 

Het is 09:50. Het plak brood met de kop koffie naar binnen gewerkt, “laat de vogels maar komen”. Op het geluid van een paar overtrekkende veldleeuweriken na is echter opvallend stil. Gelukkig is de veldleeuwerik hier nog een algemene trek- (en broed)vogel. Het trekroep van deze soort brengt altijd een gevoel van najaar naar boven en dit geluid associeer ik altijd als geen ander geluid met de najaarstrek. Dan na 5 minuten opeens een geluid wat als muziek in de oren klinkt, een boomleeuwerik. De vogel roept één keer en vliegt op gepaste afstand voor mij langs en verdwijnt richting het westen. Dan is het weer stil.

 

Plotseling besef ik dat ik, in alle drukte met de houtduiven, er niet meer aan heb gedacht dat vandaag de 250.000e vogel voor dit najaar op deze post zou kunnen worden geteld. Hiervoor waren er nog ongeveer 600 voor nodig. Dit is nu dus al wel ruimschoots gehaald. Ik had nog willen tellen welke soort precies de 250.000e zou zijn, maar dat is dus niet gelukt “ ‘t zal wel een houtduif zijn”.

 

Dan om 10:00 opeens geritsel achter mij, “wie of wat komt daar aan?”. Ik draai mij om en het blijkt Gerrit Mollema te zijn die er aan komt fietsen. Aangezien de vogels het nog steeds rustig aan doen hebben wij de tijd om over van alles en nog wat te praten. Dan opeens zegt Gerrit: “Daar, boven de Hassebergerweg, kieviten”. Ik kijk en zie inderdaad een grote groep kieviten. Nu vliegen er tussen de Hasseberg en Boertange al weken grote groepen kieviten, dus eerst maar even afwachten wat ze doen. Plotseling val mijn oog op een groep kieviten boven het Ruiten-A-kanaal, 60 stuks, die waren toch bijna ongezien weggekomen. Nu de aandacht weer bij de grote groep boven de Hassebergerweg. Niets te zien door de verrekijker, “waar zijn ze gebleven”. Ik laat de verrekijker zakken en zie dat de groep al bijna boven de telpost vliegt. Het is een grote groep kieviten in gezelschap van een iets kleinere groep goudplevieren. Snel de goudplevieren geteld, 125 stuks. De kieviten zijn ondertussen al voorbij. Gelukkig heeft Gerrit deze kunnen tellen, 200 stuks. Zo zie je maar weer, het ene moment is er geen vogel te zien en het volgende moment vliegen er meer dan je alleen kunt tellen.

 

Ondertussen vliegen er nog wel af en toe kleine groepjes houtduiven voorbij en ik begin mij af te vragen of er misschien een nieuw dagrecord in zit. Snel even het huidige record bekeken, 4715. Na een snelle inschatting van de huidige stand blijkt dat we nog ongeveer 300 te kort komen. Met de snelheid waarmee het aantal het laatste uur is opgelopen lijkt dit niet meer haalbaar. Dan om 11:30 opeens een grotere groep houtduiven tussen de molens ten noorden van Hasselbrock. Gelukkig besluiten ze om door te vliegen en ik tel ze op het moment dat ze ‘Molen 7’ passeren, 120 stuks. Vervolgens nog een groep, dit keer zelfs 130 stuks. Nu nog een keer de score voor vandaag geteld. Het blijkt dat we het oude dagrecord al met 50 stuks hebben verbeterd.

 

Om 12:00 vertrekt Gerrit weer richting huis. Ik besluit om nog even te blijven zitten. Gerrit is nog maar net uit het zicht verdwenen of vanuit de richting van Boertange komt weer een grote groep vogels aangevlogen. Meestal bestaand de groepen die daar vliegen uit kieviten of goudplevieren. Dit is echter wederom een groep houtduiven. Blijkbaar hebben ze de trekroute iets verlegd en hebben ze besloten om een stuk over Nederland te vliegen. Bij de Hasseberg vliegen ze de grens weer over en vervolgen ze, net als de vele soortgenoten vandaag,  hun weg via Duitsland. De tikker ratelt weer als bezeten en nadat deze groep voorbij ‘Molen 7’ is zijn er weer 200 aan de score toegevoegd.

 

En weer komt er een groep houtduiven aangevlogen. Deze besluiten blijkbaar echter dat het nu mooi genoeg is geweest en landen in de bomen bij de molens ten noorden van Hasselbrock. Met een mooie score van over de 5.000 houtduiven besluit ik om 13:00 om er ook mee te stoppen. Nog even een wandeling maken naar de grens en weer terug. Ondertussen hou ik de lucht in de gaten, maar het lijkt er op dat ook de vogels zijn gestopt met vliegen. Tijd dus om naar huis te gaan. Al met al een dag die niet snel vergeten zal worden.

 

Dietrich.